Skriftir er fyrst og fremst lofgjörð um íþróttina að skrifa, kraftaverkið að fanga skynjun, reynslu og tilfinningu í jafn ólíklegt efni og orð. Til að sá fyrstu frækornum þeirrar listar þurfti hvorki meira né minna en heilt skólakerfi með ofuráherslu á heimaritgerðina. Og þegar skólanum sleppti tók við samfélag sem fagnaði skáldskapnum.

Pétur Gunnarsson er hér persónulegri en áður – og lýsir ekki aðeins fyrstu skrefum sínum inn á ritvöllinn heldur líka viðkvæmum mótunarárum þegar sjálfsvitundin tekur heljarstökk, hormónarnir fara á flug og allir strengir titra.

Hér er það lífið sjálft, hversdagurinn í öllum sínum hátíðleika, sem verður honum að yrkisefni.