Skilningur okkar á erfðum er nátengdur hugmyndinni um genið. Alla tuttugustu öld var genið í miðpunkti erfðarannsókna og staða þess virtist enn styrkjast þegar lýst var byggingu DNA kjarnsýrusameindarinnar. En því fer þó fjarri að staða gensins sé trygg eða augljós.

Í Öld gensins er bent á að genið er ekki síður reist á gömlum staðalmyndum en nýjustu uppgötvunum erfðafræðinnar.